O NAS

Jesteśmy częścią największej organizacji harcerskiej w Polsce a swoim działaniem obejmujemy tereny miasta Radomska, powiatu radomszczańskiego oraz pajęczańskiego. Od przeszło 100 lat hufiec wykształcił wiele pokoleń zuchów, harcerzy czy instruktorów wychowując ich na zaradnych dorosłych ludzi. Do dziś kultywujemy idee założyciela skautingu Roberta Baden-Powella podczas regularnych zbiórek, biwaków, obozów lub innych aktywności.

Pierwszy oddział skautowy powstał w naszym mieście w czerwcu 1915 r. z inicjatywy młodych legionistów: Józefa Kowalskiego, Wacława Boka i Wacława Miki. Do skautingu przyjmowano nowych członków i już w sierpniu powołano także oddział żeński. Dużą rolę w pracy młodzieży odgrywał Patronat powołany z rodziców, który kierował poczynaniami skautów, organizował imprezy i zbierał fundusze na działalność organizacji. Z inicjatywy Patronatu wynajęto lokal, zorganizowano bibliotekę, uszyto mundury. Już w 1917 r. skauci otrzymali sztandar.

Organizacja rozwijała się bardzo prężnie. W latach 1917-1920 powstały nowe oddziały w Maluszynie, Silniczce, Koniecpolu, Dziepółci, Gidlach i Kamieńsku. W roku 1920 przed organizacją stanęły nowe ważne zadania. 26 ochotników wyjechało na front, by walczyć w obronie Ojczyzny. Druh Nalewajko (dowódca) wraz z 7 harcerzami zostali uznani za zaginionych, 6 zostało rannych, a 9 dostało się do niewoli. Mimo tych strat organizacja rozwijała się, powstawały nowe drużyny, które oprócz działalności statutowej organizowały wiele imprez kulturalnych i sportowych nie tylko dla swoich członków, lecz także dla ludności miasta. W roku 1921 powstał w mieście Samodzielny Hufiec, na którego czele stał dh Walerian Wtorkiewicz minowany na to stanowisko Rozkazem Naczelnika Harcerzy.

Do roku 1939 harcerze i harcerki organizowali wiele szkoleń i obozów, na których zdobywali nowe umiejętności. Organizacja pracowała bardzo prężnie. Wybuch wojny postawił przed nią nowe wyzwania. Harcerze tworzą jednostki konspiracyjne w ramach Roju Metal wchodzącego w struktury Ulu Warta „Szarych Szeregów”. Młodzież wykonywała zadania z łączności, przenosiła prasę, rozkazy, brała udział w licznych akcjach partyzanckich. W roku 1943 powstały nowe drużyny „Błękitna”, kierował nią dh Zygmunt Kupczyński i „Cisy” dh Witolda Stasiewicza. Obie te drużyny, a także pozostałe pracowały do 1945 r.

W roku 1951 rozwiązano ZHP. W nowej rzeczywistości politycznej drużyny harcerskie nie mogły pracować. Nowy system OH ZMP i OHPL preferował pracę klasową drużyn, których opiekunami byli najczęściej nauczyciele, bądź instruktorzy wywodzący się z ZHP. Nie sprzyjało to rozwojowi organizacji ani wprowadzaniu prawdziwej metodyki harcerskiej.

Po Zjeździe Łódzkim (8-10.12.1956 r.) powstał w Radomsku Hufiec Powiatowy ZHP. Komendantem została dh. Cecylia Krzelowa. Hufiec działał w ramach nowej Chorągwi Ziemi Łódzkiej. W tym czasie, w nowych sprzyjających warunkach, powstają nowe drużyny Hufiec w maju 1965 r. otrzymał sztandar ufundowany przez władze powiatu i miasta.

Największy jednak rozwój harcerstwa nastąpił pod koniec lat 60-tych i na początku 70-tych. W latach 1975- 1991 radomszczańscy harcerze działali w ramach przynależności do Chorągwi Piotrkowskiej. W szkołach podstawowych i średnich powstały prężnie działające szczepy, drużyny specjalnościowe, wzrosła liczba członków, np. w 1997 r. w Radomsku w organizacji było 3659 osób. Reaktywowały działalność drużyny 4 „Błękitna” RDH, „Cisy” i inne. Rozwijała się działalność statutowa, organizowane były różnorodne imprezy kulturalne, sportowe, festiwale artystyczne. Harcerze otrzymali stałą bazę wypoczynkową w Białym Brzegu.

Po zmianie granic województw, harcerstwo po raz kolejny stanęło w obliczu reorganizacji. W szkołach przestali pracować nauczyciele – instruktorzy, spowodowało to rozpad wielu szczepów i drużyn. Liczba członków organizacji gwałtownie zmalała, a harcerstwo wyszło ze szkół. Komenda Hufca ZHP została włączona do Chorągwi Łódzkiej ZHP.